Een mens is een volheid als hij in harmonie leeft met het bestaan. Als hij niet in harmonie leeft met het bestaan, is hij leeg, volkomen leeg. En uit die leegte wordt hebzucht geboren. Hebzucht moet die leegte opvullen – met geld, met huizen, met meubels, met vrienden, met geliefden, met wat dan ook – omdat een mens niet als een leegte kan leven. Het is afschuwelijk, het is een schimmig bestaan. Als je leeg bent en binnen in je heb je niets, kun je onmogelijk leven.
Je kunt maar op twee manieren het gevoel hebben dat je rijk bent van binnen: ofwel ga je in harmonie met totale bestaan leven… Dan ben je vol van het geheel, met alle bloemen en met alle sterren. Die zijn binnen je zoals ze ook buiten je bestaan. Dat is de echte vervulling. Maar als je dat niet doet – en miljoenen mensen doen dat niet – dan is de simpelste oplossing dat je de leegte vult met onverschillig welke troep.
Hebzucht is niets anders dan dat je een diepe leegte voelt en je wilt die vullen met wat je kunt bemachtigen, het geeft niet wat. Als je dit eenmaal doorhebt, spreekt hebzucht je niet meer aan. Dan gaat je belangstelling uit naar eenwording met het geheel, die aan de leegte een einde maakt. En daarmee verdwijnt ook alle hebzucht.
Maar je vindt overal wel dwaze mensen die dingen blijven verzamelen om daar hun leegte mee te vullen. De een verzamelt geld, ook al gebruikt hij het nooit. Anderen zijn met eten bezig: ze hebben weliswaar geen honger maar ze blijven hun buik vullen. Ze weten dat ze om moeilijkheden vragen, dat ze er ziek van worden maar ze kunnen zichzelf dat niet beletten.
Ook zo met eten bezig zijn is een poging om een leegte te vullen. Er zijn dus een hoop manieren om de leegte te vullen, zonder dat ze overigens ooit gevuld raakt: het blijft een leegte en je blijft je ellendig voelen omdat het nooit genoeg is. Daar is meer voor nodig en aan dat meer en aan de behoefte aan meer komt nooit een eind.
Je moet begrijpen wat de leegte is die je probeert te vullen en jezelf de vraag stellen: `Waarom ben ik zo leeg? Het hele bestaan is vol, waarom ben ik dan leeg? Misschien ben ik het spoor bijster geraakt – ik beweeg me niet meer in dezelfde richting, ik leef niet meer uit mijn bestaan. Dat veroorzaakt mijn leegte.’
Houd dus voeling met je bestaan.
Volg je natuur en kom in stilte en vrede, in meditatie, steeds dichter bij het bestaan.
En dan komt er een dag dat je zult merken dat je zo vervuld bent van vreugde, van gelukzaligheid, van zegening, dat je zelfs meer dan vol bent, dat je overstroomt. Je bent er zo rijk aan dat je het kunt uitdelen aan de hele wereld en toch raakt het niet op.
Die dag zul je voor het eerst vrij zijn van elke hebzucht naar geld, naar voedsel, naar dingen of wat dan ook. Je leeft volgens je natuur en je vindt alles wat je nodig hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten