Geluk en pech van een dorpeling

Verhulde zegeningen

Geluk en pech van een dorpeling

Het enige probleem met verdriet, vertwijfeling, woede, wanhoop, angst en lijden is dat je ervan verlost wilt worden. Dat is de enige wat je in de weg staat. Je zult ermee moeten leven. Je kunt daar niet aan ontkomen. Ze zijn de gegeven situatie waarin het leven tot een eenheid moet groeien. Ze zijn de uitdagingen van het leven. Accepteer ze. Ze zijn verhulde zegeningen.



Er is een beroemd taoïstisch verhaal… Een man bezat een prachtig paard. Het was zo’n uitzonderlijk paard dat zelfs koningen de man hadden gevraagd het hun te verkopen -- het kon niet schelen voor hoeveel – maar hij had geweigerd. Maar op een ochtend ontdekte hij dat zijn paard gestolen was. Alle inwoners van het dorp kwamen hem hun medeleven betuigen en zeiden: `Wat een pech! Je had er een fortuin voor kunnen krijgen want ze hebben je heel veel geboden. Jij was stijfkoppig en dom. Nu is het paard gestolen.’



Maar de oude man zei lachend: `Praat niet zo’n onzin! Stel gewoon vast dat het paard niet op stal staat. We zullen zien wat de toekomst brengt.’ En wat gebeurde? Na twee weken kwam het paard terug. Het was niet alleen, het bracht nog een dozijn wilde paarden mee uit het woud. Het hele dorp stroomde samen en de mensen zeiden: `De oude man had gelijk! Zijn paard is terug en het heeft nog twaalf prachtige paarden meegebracht. Nu kan hij zoveel geld beuren als hij wil.’ Ze gingen naar de oude man en zeiden: `Het spijt ons. Wij konden niet in de toekomst kijken en weten wat God beschikt maar u kunt dat wel. U begreep er wel iets van, u ziet een glimp van de toekomst.’




De oude man zei: `Kletskoek! Stel gewoon vast dat het paard terug is met nog twaalf paarden. Wat morgen gebeurt, weet niemand.’ En de volgende dag gebeurde het dat de enige zoon van de oude man bij een poging om een van de nieuwe paarden tam te maken kwam te vallen en zijn benen brak. Weer kwamen alle dorpelingen bijeen en zeiden: `U had gelijk; je kunt het nooit weten. Het blijkt een ramp geweest te zijn. Het zou beter geweest zijn als het paard niet was teruggekomen. Nu is je zoon voor zijn hele leven kreupel’.






De oude man zei: `Loop niet zo hard van stapel. Wacht maar eens af wat er gebeurt. Je kunt alleen maar zeggen dat mijn zoon zijn benen gebroken heeft, meer niet.’ En twee weken later gebeurde het dat de overheid alle jonge mannen van het dorp liet wegvoeren omdat het land in oorlog was. Alleen de zoon van de oude man bleef achter, omdat ze met hem niets konden doen. Ze kwamen weer allemaal bij de oude man en zeiden: `Onze zonen zijn weg! Jij hebt tenminste je zoon nog. Hij mag dan wel kreupel zijn maar hij is er tenminste nog! Onze zonen zijn weg en de vijand is veel sterker. Ze zullen allemaal gedood worden. Als we oud worden hebben we niemand die voor ons zorgt en jij hebt altijd nog je zoon, die misschien nog wel geneest.’






Maar de oude man zei: `Je kunt alleen maar vaststellen dat jullie zonen door de regering zijn opgeroepen. Mijn zoon is achtergebleven maar voor een conclusie is het nog te vroeg.’



Stel alleen het feit vast. Zie niets als een vloek of als een zegen. Als je er geen uitleg aan geeft, zul je plotseling zien dat alles prachtig is.