De monnik met de onbeheersbare driftbuien

Kwaadheid

De monnik met de onbeheersbare driftbuien




De eerstvolgende keer dat je kwaad bent, ren dan zeven rondjes om het huis en ga dan onder een boom zitten en zie waar de kwaadheid is gebleven. Je hebt haar niet gesmoord, je bent haar niet gaan beheersen, je hebt haar niet op iemand anders uitgekuurd… Kwaadheid is zoiets als mentaal kotsen. Het is helemaal niet nodig dat je je op iemand anders uitkuurt. Ga een eindje joggen of neem een kussen en mep erop tot je handen en kaken zich ontspannen.

Aan transformatie komt geen beheersing te pas. Je wordt alleen maar meer bewust. Je wordt kwaad, het is iets schitterends. Het is net als elektrische ontladingen in de wolken.

Een leerling in zen kwam bij Bankei en zei: `Meester, ik kan mijn opvliegendheid maar niet de baas worden. Hoe kan ik daar vanaf komen?’

`Laat me die opvliegendheid eens zien,’ zei Bankei. `Zoiets boeit me wel.’ Maar de leerling kon dat niet. `Ik heb er op dit moment geen last van en ik kan het u dus ook niet laten zien,’ zei hij.

`Goed dan,’ zei Bankei, `als je er weer eens last van hebt, kom het me dan laten zien.’ `Dat kan niet,’ sputterde de leerling, `want het komt zo onverwacht en voordat ik bij u ben, is het vast en zeker al over.’

`Als het zo zit,’ zei Bankei,’ kan het nooit tot je ware natuur behoren. Als dat wel het geval was, zou je het me elk ogenblik kunnen laten zien. Toen je geboren werd, had je het nog niet en je moet het dus van buiten gekregen hebben. Ik raad je aan om elke keer dat het je te pakken heeft, jezelf zo lang met een stok te slaan tot je driftigheid er niet meer tegen kan en op de loop gaat.’

Als je je in een kwade bui opeens van je kwaadheid bewust kunt zijn, houd je op kwaad te zijn. Probeer het maar! Zit je er al middenin, kook je van woede, zou je een moord willen begaan, wees je er dan eensklaps van bewust. Je zult merken dat er iets gebeurt: er schakelt iets in je over, je kunt de klik horen, en je innerlijk is ontspannen. De buitenkant heeft wat meer tijd nodig maar van binnen ben je al weer ontspannen. Jij werkt er niet meer aan mee… je identificeert je er niet meer mee. Je lichaam heeft nog even nodig om af te koelen maar diep in je centrum is alles koel.

Met afkeuring schiet je niks op, wel met bewustzijn. Bewustzijn bewerkt een spontane transformatie. Zodra je je bewust wordt van je kwaadheid, dringt het inzicht tot je door. Door alleen maar gade te slaan, zonder afkeuring, zonder het goed te keuren of af te keuren, door alleen maar te kijken naar wat zich aan de innerlijke hemel afspeelt. Daar bliksemt het, daar is kwaadheid, je voelt de temperatuur stijgen, het hele zenuwgestel wordt dooreen geschud, je voelt een siddering door je hele lijf. Een schitterend moment, want als je energie zich meldt kun je gemakkelijk zien wat ze doet; als ze niet merkbaar is, zie je niets.

Sluit je ogen en mediteer erover. Vecht niet, kijk alleen maar naar wat er gebeurt, de hele hemel vol elektrische ontladingen, zoveel bliksemflitsen, zoveel schoonheid. Ga gewoon op de grond liggen, kijk naar de hemel en sla hem gade. Doe dan hetzelfde binnen.

Iemand heeft je beledigd, iemand heeft je uitgelachen, iemand heeft dit of dat gezegd… heel wat wolken, donkere wolken aan de innerlijke hemel en heel wat bliksemschichten. Sla het gade! Het is een schitterend tafereel, maar ook angstaanjagend omdat je het niet begrijpt. Het is mysterieus en als je een mysterie niet begrijpt, wordt het iets angstaanjagends, je bent er gewoon bang voor. Maar als een mysterie wordt begrepen, wordt het een vorm van genade, een geschenk, want nu bezit je de sleutels en met de sleutels ben je de meester.